De letterlijke vertaling van frozen shoulder is ‘bevroren schouder’. Meestal beginnen de klachten met een pijnlijke en stijve schouder. Er treedt plotseling een hevige pijn in de schouder op en de arm kan daardoor niet bewogen worden. Soms is er een duidelijke oorzaak aan te wijzen, zoals een val op de schouder, maar vaak ook niet. Gemiddeld duurt een frozen shoulder 24 maanden.
Bij een frozen shoulder zijn er meestal drie stadia:
In het eerste stadium staat de pijn op de voorgrond, dit kan twee tot negen maanden kan duren. Door de pijn is beweging van het gewricht is slechts beperkt mogelijk.
In het tweede stadium treedt er stijfheid op en is het bewegingsverlies het grootst en staat de stijfheid op de voorgrond. Dit stadium duurt vaak zo’n vier tot twaalf maanden. De pijn blijft aanwezig, maar is vaak minder hevig.
In het derde stadium neemt de pijn verder af en verbetert de schouderfunctie weer.
Waardoor kan het komen?
Er zijn twee soorten frozen shoulder. De eerste ontstaat meestal na zo'n 10 dagen na een ongeval of operatie. Dit is de primaire frozen shoulder. De tweede onstaat spontaan, zonder aanwijsbare oorzaak. Dit is de secundaire frozen shoulder en de meest voorkomende vorm. Een frozen shoulder kan bij iedereen optreden, maar komt het meest voor bij vrouwen ouder dan 50 jaar en mensen met suikerziekte, hartproblemen en schildklieraandoeningen.
Wat kan helpen?
De behandeling richt zich in het begin van de eerste fase op het bestrijden van pijn door middel van pijnstillers en corticosteroïden. Daarbij is het belangrijk dat de schouder wordt losgemaakt en vervolgens in beweging blijft, bijvoorbeeld door middel van manuele therapie en oefentherapie. In het tweede stadium wordt therapie steeds belangrijker voor het verminderen van de stijfheid. Oefentherapie zorgt vervolgens voor het verbeteren van de schouderfunctie.